Ook vandaag weer een strak blauwe hemel en een zeer warme zon. We zijn niet alleen in Kenting om het strand, zee en de zon, maar ook voor de Natuurparken die hier zijn. We vertrekken rond 10.00 uur en denken om ongeveer 13.00 uur weer terug te zijn om nog wat te luieren, maar dat loopt totaal anders. We rijden het Kenting NP binnen, betalen de parkeerkosten en lopen naar de kassa om entree kaartjes te kopen. Eerst genieten we nog van het uitzicht. Voordat we een kaartje kopen vragen we mensen die het park uit komen of het de moeite waard is om naar binnen tegaan, ze vertellen dat het niet echt interessant is. Voor ons genoeg reden om naar het volgende park te rijden. Het Sheding Nature Park, nou dit wordt een survival, waar zijn we aan begonnen. Was super leuk om te lopen en helemaal als je iemand bij je hebt die doodsbang is dat ik ga vallen. Ik heb genoten van de omgeving en van de moeilijk begaanbare paden. Het koraal heeft hier een vreemd landschap gemaakt waar je tussen versteende koraal en rotsen van kalksteen doorloopt dan besef je pas hoe hoog de zee ooit was en we zitten al hoog in de bergen. We komen door een smalle kloof, wat een enorme uitdaging is. Tijdens de wandeling worden we aangesproken door een volwassen man met z'n moeder en hij vraagt (denken wij) of wij een foto van hun tweeën willen maken, natuurlijk willen wij dat. Dat was dus niet de bedoeling, zijn moeder wilde graag met ons op de foto, vonden we ook goed. Na de survival ben ik wel helemaal stuk. Daarna rijden we naar Shadau, dit is een kleine baai wat bestaat uit schelpjes. Beschermd gebied en absoluut verboden om schelpen mee te nemen. Heb ik ook niet gedaan. We rijden richting het Eluanbi Park wat wereldwijd bekend staat om zijn vuurtoren, die in 1882 gebouwd werd en na de Tweede Wereldoorlog herbouwd. In dit park hebben het weer en seismische activiteit samengewerkt waardoor een bijzondere kustlijn is ontstaan. Ik pas hier en Gaston loopt naar de vuurtoren, onderweg komt hij bij een kloof met kussende rotsen, ook hier waren voetpaden gesloten ivm met de laatste typhoon. Daarna naar het Longpan Park dat aan de Pacific Ocean ligt. Hier heb je mooie vergezichten met prachtige uitzichten op de kliffen en koraal wat in de zee ligt, daarna door naar Fongchueisha, hier is de aarde rood. Ook hier veel koraal. Via het binnenland komen we aan bij Chuhuo, hier is een apart natuurverschijnsel te zien. Hier ontsnapt methaan gas (aardgas) uit de bodem en als gevolg hiervan zijn hier natuurlijke vuurtjes te zien. Je kunt pannetjes met een lange steel kopen met maïs er al in, om popcorn te maken of een eitje te bakken. Terwijl er een bord staat dat aan geeft dat het verboden is om dichtbij de vuurhaarden te komen. Op naar onze laatste bezienswaardigheid, Maobitou, hier is ooit een grote rots de zee ingerold en die rots lijkt op een kat die op z'n buikje ligt (moet je wel veel fantasie voor hebben). Dit is tevens het zuidelijkste puntje van Taiwan, hebben we dat ook weer in de pocket. Uiteindelijk is het 17.00 uur als we bij het hotel aankomen, direct onze zwemkleding aan en bubbelen in de spa van het hotel. We blijven er meer dan een uur in hangen en je kijkt zo over de oceaan uit en we zien de zon zakken in de zee en dan is het donker, heel donker. Eigenlijk te moe om nog naar Kenting te gaan, maar doen we toch maar. We eten weer bij Smokey Joe's, lekker. Met John Denver op de achtergrond.