We worden door de vogels gewekt, als we naar buiten kijken hangen de wolken behoorlijk laag. Dat blijkt elke morgen het geval te zijn. Met deze lage bewolking kunnen we nog niet op pad gaan, maar wel wat langer van het ontbijt genieten. Om 11.00 uur gaan we dan op pad, vanuit het hotel kan je naar een Pagode lopen. We moeten nogal wat treden omhoog, blijkt ineens de route niet verder te gaan in verband met een typhoon die een maand geleden over het eiland raasde. Flink balen, er gaan wel mensen naar boven en Gaston twijfelt of hij het ook gaat doen. We zien dat de trappen er nog staan, maar de relingen zijn verdwenen. We gaan naar beneden. De weg die door die deze Gorge (kloof) heen loopt is net zo spectaculair als de Gorge zelf, deze is in 1956 door mensen uitgehakt, eerst bedoeld als militaire route. De mensen die de weg hebben gebouwd woonden in dit gebied en spraken geen Taiwanees en werden daardoor uitgebuit. Er zijn dan ook meer dan 450 mensen omgekomen tijdens de werkzaamheden. We stappen in de auto en rijden de Gorge(kloof) nog verder in. Als we een stop maken komt er auto met caravan aan rijden en stopt bij ons. Ik vraag of er campings zijn, maar de mensen spreken geen engels. Voor hun geen probleem, ze beginnen een verhaal af te steken. Ik haal mijn schouders maar op en knik af en toe maar JA. We lopen hier een stukje en Gaston besluit de trappen naar beneden te nemen. We zien er een hangbruggetje. Ik blijf boven. Officieel was deze route ook afgesloten ivm de typhoon. Gaston kon toch nog naar beneden en bij het hangbruggetje komen. Hierna stappen we in de auto en rijden terug richting de kust. Al vrij snel komen we een langere hangbrug tegen, (de oostelijke ingang en uitgang naar de Chilai Berg) en hier kunnen we allebeide naar toe, je mag er maar met acht personen tegelijk op lopen. Dat wordt in de rij staan. Het uitzicht is spectaculair. Bij de overkant aangekomen, moeten we helaas terug om dat deze route ook is afgesloten, jammer. We stoppen ook nog een keer bij de Bridge of Motherly Devotion, hier zijn we gisteren ook geweest en waren zeer onder de indruk. We komen bij een volgende hangbrug aan, helaas kan je hier alleen op als je een reservering via internet hebt gemaakt, hebben wij niet/wisten wij niet. We stoppen nog bij een restaurantje en eten er een broodje, even nog nagenieten van dit natuurwonder. Eindelijk komen we aan bij de Eternal Spring Shrine. Wat ziet het er mooi uit. Aan het begin van de Taroko NP is nog wel een route open en Gaston gaat er een gedeelte van lopen, de Shakadang Trail, hij blijkt er helemaal in z'n uppie te lopen. Hij komt met prachtige foto's terug. Wat hebben we hier een geweldige en indrukwekkende dag gehad. Om 16.30 uur rijden we het Taroko NP uit en rijden naar ons boetiek hotelletje in Haulien. Net voor het donker komen we eraan. We gaan eten bij Mr. Wang, het eten is zo scherp dat mijn neus leeg loopt en ik geen smaak meer heb. Mr. Wang zei "een beetje scherp". Het eten van Gaston is ook erg scherp, alleen hij vindt dat lekker. Frisdrank om te blussen hebben ze niet, we krijgen thee bij het eten. We kunnen ook nog water krijgen. Tot op heden hebben we nog nergens frisdrank of alcohol op de menukaart zien staan, zelfs niet in het restaurant van gisteren. Gelukkig zit verderop een Mac en scoren daar nog een cola.