Ontbijt was uitstekend en er was zelfs spaghetti bolognese op de vroege ochtend, dan vraag je je toch af wie heeft daar nou zin in. Gaston natuurlijk, ik ben eigenlijk niet verbaasd. De hemel is strak blauw en we nestelen ons bij het zwembad op een hard houten bed, we kunnen allebeide 3 handdoeken krijgen om de pijn een beetje te verzachten. Gelukkig heb ik nog een opblaasbaar kussentje bij me. Het is lekker warm en we maken een strandwandeling, ik ga opzoek naar schelpjes, niet veel keuze. Het zand brandt onder onze voeten, de zee is ruig en hééél koud. De Grote Oceaan en de Zuid-Chinese Zee komen hier samen. Het is rustig op het strand. Om 12.00 uur is zelfs het resort uitgestorven en wij gaan ook maar even naar onze kamer, Gaston valt als een blok in slaap en ik besluit naar het strand te gaan en eindelijk eens een boek te lezen. Dit is zo relaxed. Gaston gaat na zijn middagslaapje bubbelen, je bent hier verplicht een zwemmuts te dragen en hij heeft er één gekregen, ziet er grappig uit. Er staan Chinese tekens op, je weet maar nooit waar je mee op je hoofd loopt. Door de sterke stroming van vanmorgen ligt het strand vol met grote stenen en deze worden door het personeel opgeruimd. 's Middags komen alle Taiwanezen weer te voor schijn, het strand loopt vol. Om ongeveer 17.15 uur gaat de zon onder en hebben we een prachtige zonsondergang. Het koelt dan ook meteen af. Aan het begin van de avond lopen we weer richting Kenting. We delen een pizza bij Smokey Joe's, Gaston neemt nog als voorgerecht aardappelpuree met gesmolten kaas. Folk muziek en zelfs Duitse reclame op de achtergrond. Klinkt raar als je in Taiwan bent.