We stappen redelijk vroeg in de auto om naar Xiaoyeliu te gaan, dat net buiten Taitung ligt. Dit Geopark is een stuk kust waar het weer en seimische activiteit hebben samengewerkt om een aantal vreemde rotsformaties te maken. Hier heb je bijvoorbeeld de kikker rots, de kamelen rots, de koraal rots en de champignon rots. We zien niet in alle rotsen een figuur. Het ziet er behoorlijk gehavend uit en ze zijn druk bezig om herstelwerkzaamheden uit te voeren. De laaste maanden zijn er drie typhonen geweest waarvan één zo sterk dat er erg veel venield is. Ook zijn de meeste paden afgesloten ivm gevaarlijke situaties. Maar we zijn niet van zover gekomen om hier niets te zien, dus doen we alsof we het niet gezien hebben en gaan toch de verboden paden op. In het visitorscentre, gaan we een kijkje nemen en ik vraag bij de balie wat info. Helaas wordt er geen Engels gesproken er wordt een juf die met haar klasje hier is er bij gehaald en zij spreekt zeer goed Engels. (Er zijn veel schoolklassen aanwezig en ze moeten ons allemaal verplicht groeten). Zij geeft ons de achtergrondinformatie over de typhonen en dat er een paar dagen geleden nog een aardbeving was. OH????????? Ze zijn hier blij met aardbevingen, die zorgen ervoor dat de druk uit de aarde verdwijnt. Zij vertelt ons dat we de bergen in moeten rijden, want daar is het prachtig, dat doen we dan ook maar. We kunnen echt van de omgeving genieten, omdat we maar 30 km per uur mogen rijden. Het is er ook zeer mooi en af en toe maken we een stop om foto's te maken. We rijden langs kliffen, fruitplantages en tarwevelden De mensen zien er hier héél anders uit, donker van huidskleur. Ze hebben een Mexicaans uiterlijk. Het viel ons gisteravond al op. Terug in Taitung gaan we bij de Subway eten. We willen nog even door de stad wandelen en kijken of er misschien nog ergens een restaurant is om vanavond te gaan eten. Niet echt, wel kraampjes. Helaas koelen deze mensen niet en lijkt het ons niet verstandig om hier vanavond te gaan eten, het ruikt wel goed. We lopen over een marktje wat dicht gaat, groenten, vlees, vis en kleding door elkaar. Ook vinden we geen bakker. Moeten dan nog maar even naar een supermarkt. We lopen door naar de zee, ook hier alleen maar een strand met stenen. Je mag hier niet zwemmen, waarschijnlijk een te sterke stroming. We lopen door straatjes waar ik niet echt happy van word. Gaston is bang dat op deze plek onze lever en longen worden verwijderd. Gelukkig niets gebeurd. Ook in deze stad ontzettend veel straathonden. Soms liggen er wel tien bij elkaar. Ze zien er vies uit en lijken allemaal op elkaar. Misschien allemaal dezelfde ouders. Ook vanavond is het warm en we besluiten het centrum te mijden en een andere kant op te lopen, dat pakt goed uit. We komen bij een Italiaan uit en we gaan hier eten. Als we binnen lopen wordt er direct gevraagt of we bier of wijn willen. De eerste keer dat we dat meemaken. Kiezen beide voor een pasta en het smaakt voortreffelijk. Er is een voetgangersgebied, waar allemaal verlichtte papieren luchtballonnen hangen, door kinderen van een kleurtje voorzien. Het doet ons aan 11 november denken. Het ziet er leuk uit. Nadat we broodjes hebben gekocht, lopen we ineens op een nightmarket, gezellig. Het is niet echt druk, maar er hangt een gezellige sfeer. We kopen nog enkele bananen op de markt.