Dag 19, Tainan
Gisteren ontdekten wij bij toeval dat er in Tainan een soort hop on/ hop off bus rijdt, dus wij vanmorgen naar de bushalte en springen op de bus. De chauffeur spreekt geen Engels, gelukkig is er iemand aan boord die ons verteld wat we moeten betalen. We dachten relaxed iets van de stad te kunnen zien, helaas heeft de chauffeur nogal haast en scheurt door de stad. De ramen van de bus zijn met folie beplakt en we zien niets, dus gaan we voorin zitten. Bij Anping stappen we uit, dit deel van de stad lag vroeger aan de zee en was destijds de haven, Nederlanders vielen in de 17de eeuw Taiwan en de stad Tainan binnen en werd Tainan het centrum van de VOC. Van 1624 tot 1662 werd Tainan een Nederlandse kolonie. Er leefden destijds 2000 Nederlanders. Het werd toen als basis gebruikt voor de handel met China en Japan. De Nederlanders waren niet vies van de slavernij en haalden de slaven van Banda Island, deze mensen hadden een donkere huid en konden goed zwemmen. Ze werden'Oo-kui-a' (zwarte spook) genoemd, deze mensen moesten forten en huizen bouwen en waterputten graven en bruggen bouwen. Fort Zeelandia werd het hoofdkwartier van de regering. 38 jaar later werden de Nederlanders verdreven door de Chinese generaal Zheng Cheng Gong. De Nederlandse invloeden zijn nog steeds zichtbaar in Fort Zeelandia. Er zijn vitrines met Delfts blauwe borden, pistolen, helmen en zwaarden van de Nederlanders. Ook hangen er schilderijen van de VOC schepen en schilderijen van de slavernij. Kinderen komen massaal op ons af, door de taalbarrière kunnen we helaas geen gespekje met ze aanknopen. Naast het fort is de Miaoshou Temple, deze gaan we nog even binnen, ondanks dat Gaston tempel moe is. Voor de tempel staat een auto die ceremonieel wordt ingezegend, bijzonder vind ik.Tainan wordt ook wel tempelstad genoemd, het oude centrum is bezaaid met meer dan 200 tempels. Vanuit hier kunnen we naar de Anping Tree House wandelen, dit huis was vroeger een pakhuis van een Brtise handelaar die nu helemaal is opgenomen door een Banyan boom, die zich op allerlei manieren meester heeft gemaakt van het huis. We nemen de bus richting de binnenstad en komen uit bij de Tainan Confucius Temple, deze tempel is gebouwd in 1665, geen tierelantijntjes. Ondertussen hebben we nog geen lunch gehad, we durven de stalletjes niet aan met hun soepjes. Gelukkig verkoopt een oud dametje bananen en word dit onze lunch. Verder zijn hier erg veel restaurantjes die alleen toetjes verkopen, met custardpudding en rijstepap met vruchtjes en dat loopt hier goed. We zien de mensen de hele dag eten, soep, soep en nog eens soep. We zitten in de buurt van Fort Provincia, ook gebouwd door de Nederlanders, (de slaven) hier werd de administratie en commerciële activiteiten bijgehouden. Er staat nog een stuk originele muur, deze ziet er ook echt Nederlands uit, rode bakstenen, het cement werd destijds gemaakt van water, suiker, rijst en schelpen. Het originele Fort zag er iets anders uit dan hoe het er nu uit ziet. Vroeger waren er twee torens en in het midden stond een groot gebouw, alleen de torens staan er nog en nu dicht op elkaar. Ik spreek twee meisjes van ongeveer twintig jaar aan en ik vraag of ze de geschiedenis van het Fort kennen. 'Nee' zeggen ze en ze hebben ook nog nooit van Nederland of Amsterdam gehoord, wel van Parijs. Amsterdam ligt om de hoek, vertellen wij. We zijn vlakbij het hotel en frissen ons op om vanavond weer lekker te gaan eten bij de Italiaan.
Dag 18, Koahsiung city - Tainan
Vandaag blijven we in de smog van Kaohsiung City hangen en rijden we naar de andere kant van deze stad om bij het Lotus Lake te kijken. Dit meer van ongeveer anderhalve kilometer bij een halve kilometer grootte is een belangrijke toeristische attractie en dankt zijn naam aan de Lotusplanten (die helaas al uitgebloeid zijn). In en om het Lotusmeer staan een aantal kleurrijke Tempels en Pagoden. Sommige gebouwen zijn tegen het kitsch en kermisachtige aan, maar toch brengen we er best een tijd door om alle bijzondere beelden en Tempels te aanschouwen. We beginnen bij het 72 meter hoge beeld van de Supreme Emperor of the Dark Heaven (ook wel Xuantian Shang-di of Xuan Wu genoemd) één van de hoogste Taoïstische goden. Het grote beeld en het Beji XuantianShang-di paviljoen bereiken we via een pier met beelden van Chinese figuren. Vervolgens kopen we een paar bananen en peuzelen die in de schaduw op, het is namelijk alweer 30 graden en de dag is nog jong. We lopen naar de twee Pagoden in het water die we kunnen bereiken via de mond van de Draak en naar buiten moeten lopen via de Tijger, dit zou geluk brengen, dat hopen we dan maar. Vanuit de Pagoden heb je een prachtig uitzicht over het meer. De Pagoden werden gebouwd in 1965 en horen bij de Ciji-tempel die er tegenover staat in 1960 werd gebouwd ter ere van de Chinese god Baosheng Dadi, in deze tempel is het één en al pracht en praal met veel bladgoud aan de muren en plafond. Even verderop staat de Chi Ming tempel. Deze tempel uit 1909 is gewijd aan Guanyin (Guan Di), boeddhistische godin van troost en genade. Deze tempel bestaat uit drie verdiepingen en heeft nog meer goud, een mevrouw gooit met speciale stenen en die vallen niet de goede kant op en ze begint hard te huilen, ik denk moet ik haar troosten en zeggen dat het allemaal onzin is! Ik loop door. Ondertussen hebben we wel zin in een broodje of zo, kunnen niets vinden en kopen maar weer bananen. We lopen naar de auto die ondertussen verandert is in een oven en gaan opweg naar Tainan. Het is een korte rit en als we bij het hotel aankomen zetten we de auto in de parkeergarage en checken in, vragen waar we kunnen lunchen. Er is niets om de hoek en we worden naar een speciale straat gestuurd, eerst toch maar bij de 7/11 een hotdog eten, voor het geval dat. Gelukkig maar want er is niets eetbaars voor ons bij, alleen traditionele eetgelegenheden. We zijn nog niet levensmoe en ben je dat wel, we weten nog een straatje. 's Avonds lopen we naar een Italiaan in de buurt, na héél wat zoek werk en navraag bij de receptie. Het eten was zeer goed en Siske de Rat werkt hier ook, zo schattig.
Dag 17, Kenting - Kaohsiung city
Vandaag verlaten (helaas) we ons beach resort ( het enige in heel Taiwan) en rijden naar het Fo Guang Shan klooster dat in de buurt van Koahsiung ligt. Als we door de stad Chengeng rijden zien we rechts van ons een behoorlijk groot Buddha beeld, we besluiten de weg af te gaan en een kijkje te nemen. We vragen hoe de tempel heet, helaas spreekt niemand Engels, zelfs de soldaten die hun tenten aan het opslaan zijn niet. Dus voor ons een naamloze tempel, maar wel erg mooi. Rond het middaguur komen we in de buurt van het klooster. We rijden eerst naar ons hotel dat een villa is, we checken in, maar gaan niet naar onze kamer. Eerst willen we nog wat eten en we worden gestuurd naar een mall, dat bij een zeer groot thema-park ligt, zoiets als Disney Land. We vinden een Subway en eten daar een broodje. Dan naar het klooster, dit is het grootste klooster van Taiwan en het hoofdkwartier van de Internationale Fo Guang Shan orde. De orde heeft meer dan 200 tempels wereldwijd, waaronder ook een tempel in Amsterdam Zeedijk, de He Hua tempel. De orde werd gesticht door Hsing Yiun, een chinese monnik. Het is een uitgebreid complex van tempels, tuinen, een school, twee boeddhistische universiteiten (1 voor mannen en 1 voor vrouwen), een museum, meer dan 10000 beelden, boeddhistische kunst en een groot Buddha Memorial. We gaan eerst een kijkje bij het klooster nemen, de paden zijn niet erg toegankelijk voor mij en we kunnen een rolstoel lenen, maar dat is ook niet alles. Moet ik nog alles lopen. Er is een Buddha beeld van 72 meter hoog en omgeven door honderden buddha-beeldjes. Er leven 400 monniken en een groot aantal studenten. Het trekt bezoekers uit de hele wereld die er werken, studeren en mediteren. Ik begrijp niet waarom vrouwen hier voor kiezen, een kaal hoofd daar kies je niet vrijwilig voor. We zijn onder de indruk. Op een bepaald moment zien we nogal wat vrouwen die grote kussens doorgeven, volgens Gaston ontspanningsoefeningen, volgens mij zijn ze gewoon aan het opruimen (dat laatste klopt). We lopen naar het hoofdgebouw en hebben mazzel er is net een ceremonie gaande. Volgens ons missen we nog een gedeelte van het complex en we vragen iemand hoe het zit, we krijge een plattegrond en ja hoor, er is nog een Buddha Memorial Center. We gaan terug naar de auto en rijden daar naar toe. We komen eerst door een soort moderne mall en als we weer buiten staan een enorme laan met twee keer vier pagaoden waar exposities (natuurlijk nu gesloten) te zien zijn. Aan het einde van de laan staat de tempel van de tand. Op de tempel staat een 50 meter hoog beeld van Buddha. In de tempel bevinden zich een aantal shrines. Anders dan in Kandy (Sri lanka) kun je hier de tand bekijken: in een glazen stolp in de jade shrine in het memorial center, hier moeten wij onze schoenen uittrekken en ik krijg een kaarsje om te offeren aan Buddha. Men hoopt dat zoals in Kandy in Sri Lanka waar ook een tand van Buddha ligt deze plek ook een bedevaartsplaats wordt. In 1998 werd de tand van Buddha door een Tibetaanse Monnik aan een hoge boeddhistische geestelijke uit Taiwan geschonken en onder ceremonieel naar Taiwan gebracht, waar speciaal deze tempel werd gebouwd. De tand staat meters hoog boven ons en we kunnen het niet goed zien, dus ga ik vragen waar we precies moeten kijken. Ik krijg een hele uitleg en zelfs een boek om Buddha te zoeken (Gaston balen). We nemen de lift naar het dak en zijn zo erg dichtbij het Buddha-beeld, hier staan comfortabele stoelen en gaan hier even zitten. Ondertussen wordt het donker en we gaan terug naar de kleine mall en drinken een cappuccino. Maken nog wat foto's. Wat een indrukwekkende dag. We gaan naar de villa en nemen wat spullen uit onze tassen mee en laten de tassen in de auto achter, frissen ons wat op. We rijden weer naar de zelfde mall als vanmiddag om te gaan eten.
Dag 16, Kenting
De afgelopen twee weken in Taiwan vonden wij dat de kinderen hier allemaal zo rustig waren en dat de volwassenen hun stem niet verheffen, schijn bedriegt, wat een gillende en schreeuwende kinderen hier en geen ouder die ze even op de vingers tikt. De volwassenen spreken met stemverheffing tegen elkaar, misschien dat ze ergens uit een deel van dit land komen waar wij nog niet geweest zijn. Het is wel even wennen. Vandaag gewoon weer een relax dag, ik heb zo'n beetje de hele dag onder een parasol op het strand zitten lezen en een paar keer een wandeling op het strand gemaakt en ik moet mijn woorden terug nemen wat betreft de schelpen, prachtige exemplaren gevonden. Het is vandaag weer warm en de zon staat hoog in een prachtige mooie blauwe hemel. Gaston is helemaal niet in beweging te krijgen, hij wast nog wat van zijn kleding, slaapt en slaapt. De dag vliegt om en om 17.15 uur liggen we weer in de spa te bubbelen, even alle spieren los maken. 's Avonds lopen we Kenting weer in, het is stukken rustiger dan de afgelopen dagen. Kenting bestaat uit een lange straat met vele winkeltjes en restaurantjes. De winkeltjes verkopen voornamelijk slippers en slippers en slippers en dan is er weer een winkel met strandkleding en dan één met slippers, (lelijke) tasjes, slippers, strandkleding, schelpenwinkeltjes, slippers, slippers en slippers en ook nog scooter verhuurbedrijven en de 7/11 en de Familymart. Voor de winkeltjes staan mensen met hun kraampje en verkopen eten, elke avond weer. Dat is de Nightmarket. We eten bij Amy's Cucina.
Dag 15, Kenting en omgeving
Ook vandaag weer een strak blauwe hemel en een zeer warme zon. We zijn niet alleen in Kenting om het strand, zee en de zon, maar ook voor de Natuurparken die hier zijn. We vertrekken rond 10.00 uur en denken om ongeveer 13.00 uur weer terug te zijn om nog wat te luieren, maar dat loopt totaal anders. We rijden het Kenting NP binnen, betalen de parkeerkosten en lopen naar de kassa om entree kaartjes te kopen. Eerst genieten we nog van het uitzicht. Voordat we een kaartje kopen vragen we mensen die het park uit komen of het de moeite waard is om naar binnen tegaan, ze vertellen dat het niet echt interessant is. Voor ons genoeg reden om naar het volgende park te rijden. Het Sheding Nature Park, nou dit wordt een survival, waar zijn we aan begonnen. Was super leuk om te lopen en helemaal als je iemand bij je hebt die doodsbang is dat ik ga vallen. Ik heb genoten van de omgeving en van de moeilijk begaanbare paden. Het koraal heeft hier een vreemd landschap gemaakt waar je tussen versteende koraal en rotsen van kalksteen doorloopt dan besef je pas hoe hoog de zee ooit was en we zitten al hoog in de bergen. We komen door een smalle kloof, wat een enorme uitdaging is. Tijdens de wandeling worden we aangesproken door een volwassen man met z'n moeder en hij vraagt (denken wij) of wij een foto van hun tweeën willen maken, natuurlijk willen wij dat. Dat was dus niet de bedoeling, zijn moeder wilde graag met ons op de foto, vonden we ook goed. Na de survival ben ik wel helemaal stuk. Daarna rijden we naar Shadau, dit is een kleine baai wat bestaat uit schelpjes. Beschermd gebied en absoluut verboden om schelpen mee te nemen. Heb ik ook niet gedaan. We rijden richting het Eluanbi Park wat wereldwijd bekend staat om zijn vuurtoren, die in 1882 gebouwd werd en na de Tweede Wereldoorlog herbouwd. In dit park hebben het weer en seismische activiteit samengewerkt waardoor een bijzondere kustlijn is ontstaan. Ik pas hier en Gaston loopt naar de vuurtoren, onderweg komt hij bij een kloof met kussende rotsen, ook hier waren voetpaden gesloten ivm met de laatste typhoon. Daarna naar het Longpan Park dat aan de Pacific Ocean ligt. Hier heb je mooie vergezichten met prachtige uitzichten op de kliffen en koraal wat in de zee ligt, daarna door naar Fongchueisha, hier is de aarde rood. Ook hier veel koraal. Via het binnenland komen we aan bij Chuhuo, hier is een apart natuurverschijnsel te zien. Hier ontsnapt methaan gas (aardgas) uit de bodem en als gevolg hiervan zijn hier natuurlijke vuurtjes te zien. Je kunt pannetjes met een lange steel kopen met maïs er al in, om popcorn te maken of een eitje te bakken. Terwijl er een bord staat dat aan geeft dat het verboden is om dichtbij de vuurhaarden te komen. Op naar onze laatste bezienswaardigheid, Maobitou, hier is ooit een grote rots de zee ingerold en die rots lijkt op een kat die op z'n buikje ligt (moet je wel veel fantasie voor hebben). Dit is tevens het zuidelijkste puntje van Taiwan, hebben we dat ook weer in de pocket. Uiteindelijk is het 17.00 uur als we bij het hotel aankomen, direct onze zwemkleding aan en bubbelen in de spa van het hotel. We blijven er meer dan een uur in hangen en je kijkt zo over de oceaan uit en we zien de zon zakken in de zee en dan is het donker, heel donker. Eigenlijk te moe om nog naar Kenting te gaan, maar doen we toch maar. We eten weer bij Smokey Joe's, lekker. Met John Denver op de achtergrond.
Dag 14, Kenting
Ontbijt was uitstekend en er was zelfs spaghetti bolognese op de vroege ochtend, dan vraag je je toch af wie heeft daar nou zin in. Gaston natuurlijk, ik ben eigenlijk niet verbaasd. De hemel is strak blauw en we nestelen ons bij het zwembad op een hard houten bed, we kunnen allebeide 3 handdoeken krijgen om de pijn een beetje te verzachten. Gelukkig heb ik nog een opblaasbaar kussentje bij me. Het is lekker warm en we maken een strandwandeling, ik ga opzoek naar schelpjes, niet veel keuze. Het zand brandt onder onze voeten, de zee is ruig en hééél koud. De Grote Oceaan en de Zuid-Chinese Zee komen hier samen. Het is rustig op het strand. Om 12.00 uur is zelfs het resort uitgestorven en wij gaan ook maar even naar onze kamer, Gaston valt als een blok in slaap en ik besluit naar het strand te gaan en eindelijk eens een boek te lezen. Dit is zo relaxed. Gaston gaat na zijn middagslaapje bubbelen, je bent hier verplicht een zwemmuts te dragen en hij heeft er één gekregen, ziet er grappig uit. Er staan Chinese tekens op, je weet maar nooit waar je mee op je hoofd loopt. Door de sterke stroming van vanmorgen ligt het strand vol met grote stenen en deze worden door het personeel opgeruimd. 's Middags komen alle Taiwanezen weer te voor schijn, het strand loopt vol. Om ongeveer 17.15 uur gaat de zon onder en hebben we een prachtige zonsondergang. Het koelt dan ook meteen af. Aan het begin van de avond lopen we weer richting Kenting. We delen een pizza bij Smokey Joe's, Gaston neemt nog als voorgerecht aardappelpuree met gesmolten kaas. Folk muziek en zelfs Duitse reclame op de achtergrond. Klinkt raar als je in Taiwan bent.
Dag 13, Taitung - Kenting
Vandaag rijden we naar het uiterste puntje van Taiwan, hier verblijven we 4 nachten in een beach-resort. Voor we daar zijn willen we nog een hotspring bekijken in Chiphen, we moeten de bergen inrijden om er te komen. Helaas geen hotspring te vinden, op de foto's in het reisboek lijkt het of de hotspring in de rivier is en Gaston gaat voelen of het water warm is. Zo koud als wat, we vinden wel een plek waar veel damp weg komt. Kijkje genomen, helaas gesloten. Terug naar de kust. We vervolgen onze route en komen weer een bord tegen met hotspring, wij weer de weg af, de bergen in. Ook niets te vinden. We geven het op. We zien hier pas echt hoe de typhonen te keer zijn gegaan. Stukken wegen weggeslagen, bergwanden kapot, bomen ontworteld etc. Verschrikkelijk om te zien. Overal zie je borden met evacuatie routes, voelt niet lekker. Gelukkig is het nu geen typhoon seizoen meer, daarom zijn we deze periode gegaan. Een gedeelte langs de kust is afgesloten en daarom moeten we de door bergen, we kunnen nog ergens stoppen voor een foto moment. Een ambulance komt langs scheuren, even verder op blijkt een scooterrijder de geul langs de weg te zijn in gereden. Naast de weg heb je een geul van ongeveer 80 centimeter diep en 60 breed om het water wat uit bergen op te vangen en ik denk als je op de fiets of scooter zit en even niet oplet dan ga je zo over de kop in die geul. Om ongeveer 13.15 uur komen we aan in Kenting, inchecken kan pas na 15.00 uur. We lopen naar het strand en zien hoe hier de typhonen huis hebben gehouden. Gedeeltes bij het hotel zijn weggevaagd en worden weer opgebouwd. Een gedeelte van het strand is zelfs weggeslagen. Ik settle mij op een strandbedje, van comfort hebben de Taiwanezen nog nooit gehoord. Geen matras op het hardhouten bed. Gaston gaat in een hangmat liggen. Het is druk in het hotel, het is helemaal volgeboekt. Nadat onze spullen naar onze kamer zijn gebracht, besluiten we Kenting in te lopen. We worden met een busje van het hotel een stukje op weg geholpen, wat een service. We drinken bij de Mac een cappuccino, hier is de cappuccino te betalen, in het hotel is een cappuccino bijna €6,00 per kop. Maar goed dat weet je als je in een 5 sterren resort zit. In Kenting is er elke avond een avondmarkt, we lopen richting de lichtjes en de drukte. Wat een grote markt, het is reuze gezellig en het is midden in deze stad. Het is jammer dat er wel auto's mogen rijden. Er zijn vele restaurants, maar we komen in eerste instantie geen restaurants met een Engelse menukaart tegen en het personeel spreekt hier geen engels. We eten wat gefrituurde kip op de markt en komen eindelijk iets tegen met een leesbare menukaart. We gaan zitten, helaas wat ik uit kies hebben ze niet. Dan maar een drankje, we eten al lopend nog wat zoete aardappeltjes en komen dan nog twee restaurants tegen. Morgen daar maar een hapje eten. Er zijn hier ook allerlei bars, dames in schaarse kleding proberen de gasten binnen te lokken.
Dag 12, Taitung
We stappen redelijk vroeg in de auto om naar Xiaoyeliu te gaan, dat net buiten Taitung ligt. Dit Geopark is een stuk kust waar het weer en seimische activiteit hebben samengewerkt om een aantal vreemde rotsformaties te maken. Hier heb je bijvoorbeeld de kikker rots, de kamelen rots, de koraal rots en de champignon rots. We zien niet in alle rotsen een figuur. Het ziet er behoorlijk gehavend uit en ze zijn druk bezig om herstelwerkzaamheden uit te voeren. De laaste maanden zijn er drie typhonen geweest waarvan één zo sterk dat er erg veel venield is. Ook zijn de meeste paden afgesloten ivm gevaarlijke situaties. Maar we zijn niet van zover gekomen om hier niets te zien, dus doen we alsof we het niet gezien hebben en gaan toch de verboden paden op. In het visitorscentre, gaan we een kijkje nemen en ik vraag bij de balie wat info. Helaas wordt er geen Engels gesproken er wordt een juf die met haar klasje hier is er bij gehaald en zij spreekt zeer goed Engels. (Er zijn veel schoolklassen aanwezig en ze moeten ons allemaal verplicht groeten). Zij geeft ons de achtergrondinformatie over de typhonen en dat er een paar dagen geleden nog een aardbeving was. OH????????? Ze zijn hier blij met aardbevingen, die zorgen ervoor dat de druk uit de aarde verdwijnt. Zij vertelt ons dat we de bergen in moeten rijden, want daar is het prachtig, dat doen we dan ook maar. We kunnen echt van de omgeving genieten, omdat we maar 30 km per uur mogen rijden. Het is er ook zeer mooi en af en toe maken we een stop om foto's te maken. We rijden langs kliffen, fruitplantages en tarwevelden De mensen zien er hier héél anders uit, donker van huidskleur. Ze hebben een Mexicaans uiterlijk. Het viel ons gisteravond al op. Terug in Taitung gaan we bij de Subway eten. We willen nog even door de stad wandelen en kijken of er misschien nog ergens een restaurant is om vanavond te gaan eten. Niet echt, wel kraampjes. Helaas koelen deze mensen niet en lijkt het ons niet verstandig om hier vanavond te gaan eten, het ruikt wel goed. We lopen over een marktje wat dicht gaat, groenten, vlees, vis en kleding door elkaar. Ook vinden we geen bakker. Moeten dan nog maar even naar een supermarkt. We lopen door naar de zee, ook hier alleen maar een strand met stenen. Je mag hier niet zwemmen, waarschijnlijk een te sterke stroming. We lopen door straatjes waar ik niet echt happy van word. Gaston is bang dat op deze plek onze lever en longen worden verwijderd. Gelukkig niets gebeurd. Ook in deze stad ontzettend veel straathonden. Soms liggen er wel tien bij elkaar. Ze zien er vies uit en lijken allemaal op elkaar. Misschien allemaal dezelfde ouders. Ook vanavond is het warm en we besluiten het centrum te mijden en een andere kant op te lopen, dat pakt goed uit. We komen bij een Italiaan uit en we gaan hier eten. Als we binnen lopen wordt er direct gevraagt of we bier of wijn willen. De eerste keer dat we dat meemaken. Kiezen beide voor een pasta en het smaakt voortreffelijk. Er is een voetgangersgebied, waar allemaal verlichtte papieren luchtballonnen hangen, door kinderen van een kleurtje voorzien. Het doet ons aan 11 november denken. Het ziet er leuk uit. Nadat we broodjes hebben gekocht, lopen we ineens op een nightmarket, gezellig. Het is niet echt druk, maar er hangt een gezellige sfeer. We kopen nog enkele bananen op de markt.